วันอังคารที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2554

กลอนโคนัน


แต่ก่อนมา
มีชื่อเสียง
ต่างยกให้
ชื่อจริงฉัน
ต่างร้องทัก
ชินอิจิ
ต้องคลี่คลาย
ถึงคราวเคราะห์
ฉันสุดซึ้ง
คดีเกิด
ฉันต้องสาว
จบเรื่องไป
จับพิรุธ
ขอตัวรัน
ไม่รู้ว่า
พวกชุดดำ
ฉันซึ่งติด
ถ่ายรูปไว้
ไม่รู้เลย
ถูกตีหัว
งงจังงัง
ได้ยินมัน
ให้ใช้ยา
โดนจับกรอก
โลกมืดลง
แต่ลืมตา
ฉันรอดแต่
ต้องเปลี่ยนชื่อ
ก้องซมซาน
อยู่กับรัน
ฉันต้องกำ
ศ.จ.บอก
คอยชักจูง
เมื่อชื่อเสียง
มันก็น่า
ฉันตกปาก
คอยตามติด
ตั้งความหวัง
ไปเผชิญ
อันตัวฉัน
ชื่อโคนัน
คือนักสืบ
คนรู้จัก
เป็นเชอร์ล๊อก
ใครใคร
เอ้คุโด้
ที่หากสืบ
ได้พลัน
มาเยือน
ได้ไปเที่ยว
บนรถไฟ
ความจริง
ยังไม่หมด
ชายชุดดำ
ออกตามไป
เป็นการเดิน
มันแบล๊กเมล์
เอากล้องมา
เป็นหลักฐาน
มีอีกคน
ดังผวัะ
ล้มคว่ำ
คนหนึ่ง
ตัวใหม่
ยาประหลาด
ฉันคิดว่า
อักครั้ง
กลายเป็นเด็ก
แปลงโฉม
มาเป็นผู้
ลุงโมริ
ความลับให้
ให้ฉัน
การสืบสวน
โคโกโร่
มีข้อมูล
รับคำ
ลุงโมริ
คือกลับร่าง
ชายชุดดำ
เอโดงาว่า
สมองใส
กันทั่วไป
แห่งเฮเซ
ก็รู้จัก
คุณใช่ไหม
คดีใด
เหมือนจับวาง
ในเอืนหนึ่ง
กับแฟนสาว (เอ๊ะ?)
ขบวนยาว
ให้ออกมา
สิ่งสะดุด
น่ากังขา
ไร้มารยา
เข้ากองไฟ
ทำเรื่องผิด
ไม่อยู่เฉย
อย่างเช่นเคย
ย่องเข้ามา
จากด้านหลัง
กลางพงหญ้า
พูดขึ้นมา
ไร้ร่องรอย
รสฝาดขม
ต้องตายแน่
ประหลาดแท้
กะเปี๊ยกไป
และเปลี่ยนบ้าน
พักอาศัย
ลำบากใจ
ไม่แตกมา
คอยช่วยลุง
ให้ก้าวหน้า
ดังขึ้นมา
ชายชุดดำ
ย้ำความคิด
ไม่ห่างเหิน
แล้วย่างเดิน
ไม่ยำเกรง!




by.Kudo  Shinichi